Czytanie Pisma Świętego

• Głównym celem pracy biblijnej w parafii i w rodzinie jest: nauczyć czytać Pismo św. Aby czytając właściwie je rozumieć, a rozumiejąc żyć Prawdą i Miłością.
• Jeżeli rodzina pragnie wprowadzić zwyczaj wspólnego czytania Pisma św.: „kwadranse biblijne” – dobrze będzie ustalić porę dnia np. przy wspólnym posiłku: kolacja – lub czas wieczornej modlitwy.
• Należy zapoznać się z metodami czytania Pisma św.: od początku do końca bez opuszczeń – metoda kursoryczna, wybierając jakiś temat wg wskazań tematycznych podanych przez miejscowych duszpasterzy, czy odpowiednią lekturę lub według wskazań teologii biblijnej – metoda systematyczna lub śledząc stopniowy rozwój Objawienia Bożego, posuwając się etapami dziejów Planu Zbawienia – lub śledząc stopniowy rozwój jakiejś szczególnej prawdy, np. o Trójcy św., o Kościele, o łasce – metoda pragmatyczna.
• Czytanie Pisma św. powinno być zawsze zespolone z modlitwą, o czym nas poucza soborowa Konstytucja i Objawieniu Bożym: „Niech jednak o tym pamiętają, że modlitwa towarzyszyć powinna czytaniu Pisma św., by ono było rozmową między Bogiem a człowiekiem, gdyż do Niego przemawiamy, gdy się modlimy, a jego słuchamy, gdy czytamy Boskie wypowiedzi”.

Można wyróżnić dwa rodzaje modlitwy towarzyszącej czytaniu Pisma św.: modlitwa ukształtowana przez lekturę Pisma św.: rozważanie treści objawionej, lub ustna modlitwa słowami Pisma św. oraz modlitwa serca i własnych słów na rozpoczęcie i zakończenie lub w trakcie czytania Pisma św., albo modlitwa specjalnie w tym celu ułożona.
Modlitwą „Nauczycielu i Pasterzu nasz” można odmawiać przed czytaniem lub po czytaniu Pisma św.
Należy w końcu pamiętać, że samo czytanie Pisma św. jest najdosko ????????

• Czytanie Słowa Bożego zmierza do tego abyśmy:słuchali je, przyjęli z wiarą, strzegli je, wytrwale rozważali, kochali, głosili współbraciom, realizowali we własnym życiu.
• Pismo św. jest księgą religijną, należy je więc czytać: z wiarą, z pokorą, w dobrej intencji, bezinteresownie, z szacunkiem i czcią religijną.
• Czytając Pismo św. należy zastanowić się, co Bóg mówi do mnie: o Sobie, mnie,  o Przymierzu, jakie zawarł ze mną, do czego mnie wzywa – jaką mam dać odpowiedź.
• Pismo św. czytamy w tym celu, aby: poznać prawdę o Bogu i człowieku, poznać plan zbawienia, jaki Bóg ma wobec całej rodziny ludzkiej i wobec mnie, nabyć wzniosłego poznania Jezusa Chrystusa /KO/,
• przez Objawienie Boże poznać sprawy Boże: szybko, mocną pewnością, bez domieszki jakiegokolwiek błędu /KO/.
• Czytając Pismo św. należy pamiętać, że jest ono dla Kościoła, jak mówi Konstytucja o Objawieniu Bożym: podporą, siłą żywotną,
  zaś dla synów Kościoła: utwierdzeniem wiary, pokarmem duszy, źródłem czystego i stałego życia duchowego.
• Przy czytaniu, celem właściwego zrozumienia Pisma św. należy posługiwać się komentarzem zatwierdzonym przez Kościół Katolicki, pamiętając o nauce Soboru Watykańskiego II, że:

„zadanie autentycznej interpretacji (tj. wyjaśnienie) Słowa Bożego, spisanego czy przekazanego przez Tradycję, powierzone zostało samemu tylko żywemu Urzędowi Nauczycielskiemu Kościoła, który autorytatywnie działa w imieniu Jezusa Chrystusa” /KO 10/

• Szukając zrozumienia poszczególnych problemów czy zdań Pisma św. należy szukać ich związku z głównym tematem Pisma św., jakim jest Boży Plan Zbawienia, któremu cała Biblia zawdzięcza swą jedność.
• Celem zrozumienia właściwego sensu Pisma św. należy pamiętać, że jest ono działem Bosko – ludzkim, że spisali je pod natchnieniem Ducha Świętego ludzie, których Bóg sobie wybrał, aby przekazali na piśmie to wszystko i tylko i tylko to, co On chciał.

Autorzy święci pisali w określonych okolicznościach, w określonych okolicznościach, w warunkach swego czasu i swej kultury, wyrażając myśli przy pomocy rodzajów literackich, których w tym czasie używano.
Chcąc więc odszukać właściwy sensy poszczególnych tekstów należy te wszystkie sprawy uwzględnić, uważnie badając, co pisarze święci w rzeczywistości chcieli wyrazić i co Bogu spodobało się ich słowami ujawnić.
A w tych poszukiwaniach właściwego zrozumienia Pisma św. należy zawsze szukać jaki jest sąd Kościoła w danej sprawie.

• Czytając Pismo św. dobrze jest prowadzić zeszyt do wpisywania wszystkich trudności spotkanych przy czytaniu, np. niezrozumiałych problemów, tekstów, słów itp.

Wskazanym jest również, aby w tym zeszycie zapisywać wszystkie swoje oryginalne myśli
i uwagi, jakie nasuną się w trakcie czytania Pisma św. Zeszyt taki może ułatwić dyskusję oraz umożliwić miejscowym duszpasterzom zorientowanie się w trudnościach biblijnych wiernych, aby je wytłumaczyć.

•  „Kwadranse biblijne” w rodzinie można połączyć ze słuchaniem poważnej muzyki na początek lub zakończenie (po. podr. Encyklopedia biblijna,, t. I, 427).
• W doborze tekstów do wspólnego czytania należy uwzględnić wiek i przygotowanie dzieci i młodzieży danej rodziny, tak aby przez zbyt trudne teksty nie zniechęcić dzieci do czytania Pisma św. Dzieci należy stopniowo i systematycznie przygotowywać do zrozumienia Pisma św. i do udziału we wspólnym czytaniu.

Należy zwrócić uwagę szczególną na wyrobienie u dzieci i młodzieży osobistej potrzeby potrzeby znajomości Pisma św. i postawy miłości do Słowa Bożego.
Te postawy mogą się w pełni rozwinąć tylko w oparciu o szacunek dla wolnej woli, okazany przez rodziców czy wychowawców, tak aby stosunek dzieci i młodzieży do Pisma św. nie był oparty na przymusie.
Podstawowym zadaniem rodziców jest, aby od pierwszego zetknięcia się dziecka z Pismem św. ukazać mu na jego kartach Boga miłości, który mówi do człowieka, Ojca wszystkich ludzi, Chrystusa zapraszającego do wspólnoty, Chrystusa zbawiającego przez miłość – i prawdy te stopniowo pogłębiać i rozwijać, aby w miarę rozwoju dziecka dojrzewały w jego umyśle i sercu. W pierwszej fazie należy dobierać teksty, które mówią o faktach zbawczych oraz wyrabiają w dziecku stosunek zaufania do Boga.
Dopiero w drugiej fazie stopniowo podawać teksty pojęciowe, idąc od łatwiejszych do trudniejszych.
Czytaniem Pisma św. z dziećmi trzeba tak pokierować, aby ukazywać aspekt praktyczny, aby teksty święte miały wpływ na ich postępowanie z dobór tych tekstów był wynikiem potrzeb religijnych dzieci i młodzieży.
Przez odpowiedni dobór tekstów Pisma św. należy przekonać dzieci i młodzież, że życie religijne nie jest jakąś osobną dziedziną działania, ale jest związane z codzienną radością, pracą, obowiązkiem.
Trzeba dzieciom i młodzieży koniecznie zwrócić uwagę na to, że Pismo św. jest własnością wszystkich chrześcijan, jest tym elementem łączącym rozbite kościoły, jest wspólnym językiem rodziny chrześcijańskiej.

• Dobrze będzie, jeżeli na wspólne czytanie Pisma św. w rodzinie zaprosi się czasem również któregoś z miejscowych duszpasterzy aby: zaznajomił z problemami teologii biblijnej, podał odpowiednią bibliografię biblijną, odpowiedział na pytania, przeprowadził egzegezę (wyjaśnienia) trudniejszych problemów – tekstów, przeprowadził dyskusje na tematy biblijne.
• Ważną i pozytywną inicjatywą rodzin będzie zorganizowanie w parafii „Ogniska biblijnego” celem: prowadzenia systematycznego dokształcania biblijnego, udzielania pomocy rodzinom w prowadzeniu katechezy biblijnej dla dzieci i młodzieży, udzielania pomocy duszpasterskiej w prowadzeniu biblijnej katechezy parafialnej dla całej parafii.
• Konieczny jest czynny udział rodzin w godzinach biblijnych czy Nabożeństwach Słowa Bożego, które mogą i powinny być przygotowane wspólnie na „Ogniskach Biblijnych”.
• Inicjatywą przynoszącą dobre owoce są „Konkursy Biblijne” dla dzieci oraz „Wystawy Biblijne”.
• Jeżeli w parafii są dostępne przeźrocza z Ziemi Świętej, to należy wykorzystać, aby przynajmniej w ten sposób zaznajomić się z miejscami życia i działalności Chrystusa Pana Odwiecznego SŁOWA BOŻEGO.

Modlitwa w czasie intronizacji
Pisma Świętego

1968
APOSTOLSTWO BIBLIJNE